We zijn weer thuis

Door: Hans

11 Januari 2015 | Nederland, Zaandam

Vandaag het laatste verslag van onze reis. We zijn gisteren, onder stormachtige omstandigheden, weer teruggekeerd op vaderlandse bodem. Het was een warm weerzien op Schiphol, behalve met het weer. Om ons reisverslag te completeren, eerst nog even terug naar Trinity Beach in Australië, waar we op tijd waren opgestaan om vóór negen uur de auto te kunnen inleveren op de luchthaven van Cairns. De Kia Grand Carnival had ons weer uitstekende diensten bewezen en de angst dat we onvoldoende bagageruimte zouden hebben voor 5 volwassen, een kinderstoeltje en alle koffers, was volledig ongegrond. Op het laatste moment bedachten we dat onze eerste vlucht een binnenlandse vlucht was en we daarom naar de Domestic Terminal moesten en niet naar de internationale. Gelukkig konden we, ondanks het vroege uur, onze bagage al inchecken en tevens voor de vervolgvluchten, zodat we daar verder geen omkijken meer naar hadden. We vlogen pas om tien voor 1, dus ruim tijd om nog even een ontbijtje te halen bij de, inmiddels door ons ontdekte, Coffee Club, waar uitstekende koffie en prima ontbijtjes op de menukaart stonden. Gelukkig was er ook één achter de veiligheidscontrole dus een goed begin van de dag. De vlucht vertrok precies op tijd en omdat het vliegtuig niet helemaal vol was, hadden we voor Amy ook een stoel gekregen. De vlucht van Cairns naar Brisbane is er één langs de kunststrook van Australië dus zowel bij start als bij landing is er altijd wel wat turbulentie, wat met name door Michael niet erg op prijs gesteld werd. Na ongeveer twee uur vliegen landden we toch gewoon veilig in Brisbane. Hier moesten we per bus van de Domestic Terminal weer naar de Internationale, waar we tot de conclusie kwamen dat de incheckbalies van Emirates pas ca. 3 uur voor vertrek open gingen en wij zo ongeveer 5,5 uur voor vertrek daar al aanwezig waren. Gelukkig waren ook in dit deel van de luchthaven ook wat winkeltjes en eettentjes, dus hebben we de tijd daar kunnen doden. Amy was inmiddels weer volledig wakker en ging regelmatig op eigen gelegenheid op onderzoek uit, waardoor we bij toerbeurt mee op stap moesten en een groot deel van de luchthaven inmiddels uitstekend kennen. Marciano en Annemiek hebben hier allebei nog een paar originele Ugg's gekocht voor een aanmerkelijk lagere prijs (tax free) als in Nederland. Nadat ook het inchecken geregeld was, en dat had nogal wat voeten in de aarde vanwege de bagage die niet te vinden was in de computer, bleek dat dit uiteindelijk zo lang geduurd had, dat Marciano in een ander deel van het vliegtuig een stoel had. Voor de vlucht naar Dubai was dit niet meer te regelen, maar voor de vervolgvlucht naar Amsterdam hebben we dat nog om kunnen zetten naar de rij achter ons. Uiteindelijk volgde een 14,5 uur lange vlucht door de nacht naar Dubai, waarin Amy uitstekend en wij nauwelijks geslapen hebben. Opnieuw leek het erop alsof de kleine meid het allemaal beter doorstaat als wij volwassenen. De overstap op Dubai was krap drie uur en omdat je voor een A380 al ruim van te voren moet boarden, verliep dit allemaal snel. De laatste etappe naar Amsterdam, 7 uur vliegen, verliep prima, alhoewel verschillende van ons al gezien hadden dat de weersomstandigheden in Amsterdam niet zo geweldig waren. Michael maakte zich hier voornamelijk erg druk om, maar de oxazepam deed wonderen. Omdat we, vanwege vertragingen op Schiphol, in de lucht in de wacht gezet werden, hebben we ca 20 minuten wat rondgecirkeld op 3 km hoogte. Vliegend in de wolken met flinke wind, betekende dat het vliegtuig toch wel flink last had van turbulentie en het ineens doodstil werd. Gelukkig verliep de landing verder zonder problemen en stonden wij, met ca. 1 uur vertraging, uiteindelijk weer veilig op de grond. Het was een warm welkom van Peter en Astrid en Eric en Corine op Schiphol. Peter en Astrid hadden Amy en de kinderen inmiddels 5 weken moeten missen en waren natuurlijk dolblij ze weer veilig in het land te hebben. Zij gingen nog even een Starbucks scoren terwijl wij met Eric en Corine meereden naar huis. Marciano had een flinke hoofdpijn en zal na thuiskomst wel snel zijn mandje opgezocht hebben. Wij werden bij thuiskomst nog verwelkomd door Nel en hebben nog even een kopje koffie samen gedronken. Ondanks dat wij erg stoer zeiden dat we zo lang mogelijk wilden opblijven ging het licht helaas rond half zeven al uit en hebben wij ook ons bed opgezocht. We kunnen ons nog nauwelijks herinneren dat we daar aangekomen zijn en waren heel snel vertrokken. Nu maar hopen dat de jetlag snel tot het verleden behoord. In ieder geval is het verhaal nu uit. Iedereen hartelijk bedankt voor het lezen en reageren van onze verslagen uit Down Under en ons gevoel zegt dat het misschien (toch) niet de laatste keer is geweest dat we daar geweest zijn.

16 Januari 2015 - 10:02

Peter En Nell:

Wij zijn benieuwd naar jullie bevindingen nu. Vrijdag 16 januari 2015. Vorige week zaten jullie hoog en droog in de wolken op weg naar het stormachtige thuis.
Vorige week waren wij druk bezig met het voorbereiden naar het stormachtige thuis.
Wij/Ik ben nog steeds niet geland. Ben echt de richting kwijt. Maar ja, wij hebben ruimschoots de tijd om weer te wennen.
Wij willen jullie bedanken voor de mooie reisverslagen en de prachtige foto's.
Op deze manier zijn wij toch met elkaar vebonden geweest.
Wij wensen heel veel plezier met het samenstellen van jullie dagboek vergezeld van foto's.
See you soon.
Heel veel dikke knuffels